Bolivia Bonita

7 December was het weer tijd om van land te wisselen :) Met een busje naar de ´grens´ van Bolivia (lees: een klein huisje in de middle of nowhere) om daar met een groepje van 6 mensen en chauff met een 4x4 jeep de driedaagse reis door het Zuiden van Bolivia te beginnen. Drie dagen lang hebben we met de jeep over de zandwegen van het Zuiden gehobbeld, langs vulkanen, lagoenen met flamingos, geishers, kleine dorpjes, chillen in thermale baden en als eindpunt de grootste zoutvlakte ter wereled ´Salar de Uyuni´ (12000 km2). De hoogtepunten waren zeker de lagoen Colorada, met verschillende kleuren en weerspiegelingen van de bergen, flamingos en wolken erin. Natuurlijk ook het slapen in het zouthotel (jep, helemaal gemaakt van zout, de muren, vloeren, stoelen, tafels) en de zonsopgang en het maken van gekke, gezichtsbedrog foto´s in de grootste zoutvlakte ter wereld.

De derde dag kwamen we dus in Uyuni aan, hier ging iedereen van ons groepje een andere kant op. Wel nog met z´n allen gegeten daar. Toen kwamen we ook nog een ouder echtpaar tegen, die we in Uruguay hadden ontmoet, dus met hun nog wat gedronken. Omdat onze bus pas ´s avonds ging, hebben we nog over de markt gelopen, koeienhoofden, lamalijven en natuurlijk groente en fruit, alles was er te vinden :P Ook hebben we ons nog bezig gehouden met stiekem mensen op de foto te zetten, ze lopen hier namelijk allemaal in traditionele kleding rond, super mooi! Uiteindelijk ons naar de bus moeten haasten om aan de tocht des hel te beginnen!

Eerst gingen we 8 uur met de bus van Uyuni naar Oruru, natuurlijk zaten wij helemaal achterin, waar je gezellig met z´n 5en naast elkaar zit. En ging ons raam steeds open, waardoor vooral Marly het erg koud had. Geen wc aan boord, dus 4 uur lang plas inhouden, om uiteindelijk op straat te mogen plassen :) Tja, het leven van een backpacker gaat niet altijd over rozen... Daarna mochten we nog 3 uur met een minibusje van Oruru naar Cochabamba, deze was zeker luxer, maar de chauff leek zelfmoordneigingen te hebben. Slechts 20 keer bijna tegen een andere bus, vrachtauto of auto gezeten met inhalen..... valt reuze mee!

Toen waren we dus in Cochabamba, onze thuishaven in het prachtige Bolivia. Hier zouden we 1,5 week vrijwilligerswerk gaan doen (daarna ging het project voor de zomervakantie dicht). Met behulp van de mensen van Atendi (het project) in Hostal Florida gekomen, waar we een heerlijke eigen kamer, met tv, badkamer en schoonmaakservice hebben voor 5 euro per nacht (I love the Bolivian prices!). We waren elke dag van 9 tot 5 bij Atendi. Eerst even broodjes of een verse fruitsalade halen op de markt om de hoek en dan met een mega pimp busje naar Atendi. Er zijn daar ongeveer 30 kinderen in de leeftijd van 2 tot 16 jaar, autistisch, lichamelijk gehandicapt, geestelijk gehandicapt, spasme etc. Er hingen wel overal programma´s, maar daar werd niet veel mee gedaan. Een echte structuur was er dus niet. Soms was er ´les´, dan werd er voorgelezen, klok lezen, knutselen, kerststuk voorbereiden. Maar voornamelijk was het een groot deel van de dag buiten spelen met de kids. En natuurlijk om 10 uur, 12 uur en 3 uur helpen met eten geven; kinderen verschonen of helpen met naar de wc gaan; kinderen naar bed brengen etc. Er zaten best veel kinderen in een rolstoel, die wel met hulp kunnen lopen, dus met hun elke dag proberen rondjes te lopen. Een dag zijn we ook met een stel kinderen naar het park geweest, rondrennen, nat spetteren in de fontein, schommelen, van de glijbaan, voetballen etc.

De tweede week zijn Marly en ik bijna elke dag op de mega grote markt in Cochabamba geweest (net een dorp, alles heb je daar), om spullen te kopen van het ingezamelde geld. Kei bedankt nog maals! Omdat alles hier zo mega goedkoop is, hebben we super veel kunnen kopen: een bankje, stoelen, een fietsje, 4 driewielers, een kinderwagen en voor alle kinderen kerstcadeautjes en snoepjes. Het was dus elke dag feest als we van de markt terug kwamen en de nieuwe spullen naar Atendi brachten. Er is de laatste dagen heel wat af gefietst door de kids. Voor we het wisten was het al weer vrijdag 19 december, de laatste dag bij Atendi voor de zomervakantie. ´s Middags waren er veel familieleden gekomen voor de kerstviering bij Atendi. De kinderen gingen verkleed het verhaal van de geboorte van Jezus naspelen, super schattig! Hier komen daar trouwens alle boerderij dieren bij kijken! Daarna was het nog lekkere dingen eten, chocolademelk drinken en natuurlijk de cadeautjes. De tijd bij Atendi was echt super snel gegaan, al was het wel op z´n Boliviaans, met weinig structuur, het was echt een toptijd! Super leuk om die kinderen tijd en aandacht te kunnen geven.

In Cochabamba zijn er meerdere vrijwilligersprojecten en zo hebben we ook nog andere mensen hier leren kennen. Lian, die als fysio bij Atendi vrijwilliger is. En bij haar in huis wonen weer Susan (uit Schijndel, die zijn we in Argentinië al tegen gekomen) en Siebe (ook NL), Jasmin (USA), Maria (Polen) en Ilse (NL). Met hun zijn we dus gezellig in de weekenden wezen stappen, bowlen en wezen uiteten. Na de laatste dag bij Atendi zijn we nog met Maria Corizon (oprichter Atendi) en haar man en Marco (leraar bij Atendi) en alle andere vrijwilligers wat wezen drinken en op stap. Van de andere mensen hier hoorden we trouwens ook nog dat er twee aardbevingen zijn geweest terwijl wij hier waren (wij niets van gemerkt dus), 4 op de schaal!

Zaterdag zijn Lian, Marly en ik nog naar de markt geweest, deze keer voor ons zelf wezen shoppen! Je kunt daar en op straat ook erg lekker en belachelijk goedkoop eten.
Die avond zijn we ook met z´n drieen naar Sucre vertrokken, de hoofdstad van Bolivia. Zondagochtend kwamen we daar aan en zijn we meteen naar de zondagmarkt gegaan, heel toeristisch, wel hele mooie spulletjes! Het is moeilijk om te zien dat er in Bolivia toch ook echt veel arme mensen zijn, die met hele gezinnen bij iedereen om geld bedelen. We proberen regelmatig eten of drinken aan ze te geven. ´s Middags zijn we nog naar de mirrador geweest, vanwaar je een mooi uitzicht over Sucre hebt. Verder een beetje door de stad gelopen en in het Joyride cafe gedronken en gegeten (NL eigenaar, dus bitterballen op de kaart! Fout, maar wel lekker). De dag er na weer de mooie gebouwen in de stad bekeken en nog naar het dino-park geweest. In Sucre zijn namelijk honderden dino-sporen gevonden.

Om half vijf zaten we weer in het busje, deze keer ´VIP´ plaatsen, helemaal voor in de bus. 3,5 uur later waren we in Potosi, de hoogste stad ter wereld (4060 m). Daar gingen we dinsdag een hele bijzondere tour doen, namelijk de mijnen in! Hier zit veel tin en zilver in de bergen en op het moment werken er 7000 mensen in de mijnen. We gingen eerst naar de mijnenmarkt, waar je alle atributen voor het mijn-leven kan kopen. Maar ook sigaretten, alcohol, drinken, coca bladeren en dynamiet, dit kun je namelijk als cadeautje aan de mijnwerkers geven omdat ze zo hard en onder onmenselijke omstandigheden werken. Toen naar het omkleed punt, daar kregen we een soort regenpak, laarzen, mondkapje, helm en natuurlijk de hoofdlamp. Verder gewapend met een bal cocabladeren in de wangzak, konden we naar de mijnen! We hebben zo´n drie uur in de mijnen gewandeld en geklommen (op eigen risico) lopend tussen de mijnwerkers. De mijnen zijn wel tot 120 meter diep en hebben allemaal verschillende verdiepingen. Beneden worden de materialen opgegraven en dan worden ze via hele grote zakken met handliften van verdieping naar verdieping gehesen. En dan weer met een soort oude treinwagentjes, over handgemaakte sporten, naar andere plekken geduwd om verder getransporteerd te worden. Het is ook nog eens bloedheet in sommige stukken, je ademt giftige stoffen in en dan is er natuurlijk nog het instort gevaar! Veel mijnwerkers sterven dan ook binnen 10 jaar in de mijnen.. Erg heftig.
Als letterlijke klapper op de vuurpijl gingen we ter afsluiting nog een dynamiet staaf afsteken, wat een knal joh! 1,20 meter gat maak je er mee!
Ik was helemaal gesloopt na een halve dag in de mijnen, en dan hoefde ik nog niet eens te werken! Daarna terug in het hostel douchen en lekker gaan eten. ´s Avonds zijn we met de bus weer terug naar Cochabamba gegaan, hier zijn we vanmorgen weer gearriveerd. Zometeen gaan we lekker uiteten voor kerstavond met z´n allen hier en morgen lekker BBQen.

Feliz Navidad!