Door de bergen, meren en gletsjers van het Zuiden

Nou dat is al weer eventjes geleden, dus ik zal maar weer eens een update geven, waar was ik ook alweer gebleven? Ah, relaxen in Cordoba!

We zijn dus 4 nachten in Cordoba gaan relaxen, twee keer met een tour door de stad meegegaan, samen met een stel anderen van het hostel. De eeste keer kerken, belangrijke gebouwen etc. bekijken, de tweede keer gingen we naar verschillende hand craft marktjes. Echt een hele mooie stad! We lagen met een paar Israëliers op de kamer en die hielden wel van een feesje, nou wij ook wel! Dus wij met hun mee gegaan naar een club buiten de stad, heerlijk een paar uur uit mijn dak gegaan op de dansvloer! De volgende dag niet te lang uitslapen, want we moesten op pad! Het was echt mega warm in Cordoba ruim 35 graden, dus met de bus naar een stadje buiten de stad, daar was een super mooie plek waar 7 watervallen waren, zwembaden, een rivier, heel mooi! Daar lekker in het zonnetje bij de watervallen gelegen. De laatste dag in Corodoba zijn we nog fanatiek naar een ander stadje geweest, met de taxi grotendeels naar boven en de 8km naar beneden gelopen. De kabelbaan tot de top was op z´n Zuid Amerikaans ´buiten werking´ en helemaal naar de top was toch wel iets te steil, maar nog steeds super mooie uitzichten.

Toen was het tijd om terug naar Mendoza te gaan om mijn paspoort op te halen of toch weer niet "$%()%·@ç# Wij dus onze tijd in Mendoza weer even nuttig besteed door een wijntour te gaan doen (de streek staat bekend om te wijngaarden). We gingen eerst nog naar een olijvengaard (wij vinden die dingen allebei niet te vreten natuurlijk), eerst een rondleiding en daarna lekker proeven! Toen naar wijngaard 1, een kleine familie wijngaard, ook hier weer een rondleiding en daarna het belangrijkste: PROEVEN! (3 glazen). Toen bijna dezelfde rondleiding bij wijnboer 2, weer 3 glazen wijn op. Altijd leuk die wijngaarden, wel jammer dat de gaard van wijnboer 1 zo klein was en de gaard van wijnboer 2 een paar km verder op zat... wijnig gaard dus ;) Als klap op de vuurpijl gingen we nog langs een zoete plek, zoete likeurtjes proeven en chocolade, jammie!
Terug in Mendoza bleek mijn paspoort nog niet eens aangevraagd te zijn.. Dit zou dus wel weer een paar dagen gaan duren, dus besloten we toch door te gaan naar het Zuiden, en voor we naar Chile zouden gaan, mijn paspoort op te gaan halen.

Die avond dus eindelijk door naar Bariloche, het Zwitserland van Zuid Amerika. SUPER mooi daar, het ligt eigenlijk min of meer in een national park aan een groot meer, omringd door tientallen bergen met sneeuwtoppen. Wat ook een mega pluspunt was, is dat Bariloche de CHOCOLADE stad van Argentinië is, yummie! In het stadje zelf was niet veel te zien, buiten een soort van oud plein binnen oude stadsmuren om. Toevallig was onze eerste dag daar een of andere feestdag en kwamen er ineens honderden gauchos te paard langs. Gauchos zijn de cowboys van vroeger in Zuid Amerika. Ook allemaal meisjes en dames in oude klederdracht die gingen volksdansen, erg mooi om te zien.
De dag erna zijn we één van de bergen gaan trotseren, op naar Cero Otto. De heenweg was dus alleen maar berg op, even aan de kuitjes werken! Super mooi uitzicht over de stad en de andere bergen! Na een uur of 2 kwamen we boven aan en hebben we in een ronddraaiend restaurant geluncht en toen konden we weer naar beneden hobbelen. Die avond gingen we in een Mexicaans restaurant eten en net voordat we weg wilden gaan, komt er een stelletje en een jongen binnen. Zegt dat stelletje ineens ´Hi, Sanne´ Huh? Waren het Jamie en Rachel die ik in maart in Chiang Mai in Thailand had ontmoet! Hoe klein is de wereld. Afgesproken om de volgende dag met hun wat te gaan drinken.
De volgende dag zijn we weer gaan hiken, met de bus het national park in, om daar zo´n 10 kilometer door de bossen, langs verscholen meertjes en rivieren te wandelen. Toen met een bus in een ander gedeelte van het park weer terug naar de stad. ´s Avonds dus met Jamie en Rachel wat gaan drinken, was super gezellig, bijgekletst over de afgelopen dagen en lekker cocktails gedronken!
De volgende dag gingen Mar en ik Canopy-en en Jamie wilde wel mee. Gelukkig gingen we pas ´s middags, want het was toch best laat geworden de avond er voor. Met de bus daar heen, we waren veel te laat (Zuid Amerikaanse bussen en tijden..) maar we bleken de enige te zijn, dus dat maakte niets uit. Echt super vet was dat! Eerst met een jeep hobbel de bobbel een stuk omhoog gereden en toen met tuigje aan konden we beginnen! Er waren 10 platvormen en 9 kabels van 100 tot 200 meter lang, in totaal 1500 meter kabels. Een begeleider ging als eerste aan het tuigje aan de kabel, met een hand in een leren handschoen achter jezelf aan de kabel, naar het volgende platvorm. De tweede begeleider klikte ons 1 voor 1 aan de kabel om dan aan de kabel redelijk steil en hard naar het volgende platvorm te sjoefen! Echt heel gaaf, sommige kabels waren echt mega steil en dan ging je echt heel hard! Daarna afscheid genomen van Jamie en Rachel en in het hostel lekker gevulde paprika gemaakt, we hadden duidelijk het beste hoogstandje van het hostel die avond!

We konden door naar de volgende bestemming, 30 uur in de bus op naar El Calafate! Het viel nog niet eens heel erg tegen, dus we kwamen maar een beetje moe in El Calafate aan. Daar werden we meteen door hostel-proppers belaagd en kozen we die met home made breakfast, recht aan het ecologisch park, met uizicht over een meer, bergen en flamingo's! Eten, douchen en lekker naar bed gegaan! De volgende ochtend dus heerlijk zelfgemaakt brood en cake als ontbijt! Toen met de bus naar het hoogtepunt, de gletsjer Perito Moreno. Deze gletsjer blijft constant nieuw ijs aanmaken en blijft dus gelijk in grote. Echt mega groot en heel erg mooi! Daar twee uur rondgelopen om de gletsjer van verschillende hoogtes en kanten te bekijken. En af en toe een hard gerommel... en dan viel er een stuk ijs naar beneden het water in!

Die avond met de bus voor een nachtje naar El Chalten gegaan, 3 uur van El Calafae af. Daar zouden grotere gletsjers zijn en mooie bergen. De volgende ochtend goed aangekleed op pad voor een lange wandeling, hier was het duidelijk een heel stuk kouder dan in Bariloche, van 30 graden, naar zo´n 10 a 15 graden. Door de bergen, pittig steil omhoog, een duidelijk looppad toch vaak ver te zoeken, op richting gletsjer. Soms echt over boomstammen riviertjes over en zelf een pad zoeken tussen alle stenen. Na een half uurtje begon het ook nog eens te sneeuwen (we waren toch potverdorie niet in Nederland!), erg nat en koud dus. Dit was niet de eeuwige sneeuw die op de bergen lag, hier sneeuwt het gewoon eeuwig, en dan vind ik die eeuwige sneeuw op de bergen in Bariloche, waar het gewoon nog 30 graden is, toch een stuk fijner :) Ook was het erg mistig, waardoor het uitzicht toch minder was. Na 2,5 uur kwamen we bij een meer aan, aan de andere kant zouden we de gletsjer moeten zien, nou de andere kant konden we nog niet eens zien door de mist, laat staan de gletsjer! Nog een half uur door de stenen omhoog geklauterd over een rand langs het meer, en daar was de gletsjer... bijna niet te zien door de mist: jammer jammer! Natuurlijk begon het open te trekken toen we op de terug we waren en werd de gletsjer wat duidelijker en ook de rest van het uitzicht, maar waren we al weer een heel stuk van de gletsjer vandaan, haha. Terug in El Chalten, onszelf opgewarmd in een café met warme chocolademelk en appeltaart!

Daarna weer 3 uur met de bus terug naar El Calafate. Bij het hostel gegeten, gedoucht en onze backpacks opgehaald. Want om 3 uur ´s nachts zaten we weer in de bus terug naar Mendoza (lees: eerste 4,5 uur naar Rio Gallegas, 2,5 uur wachten, 11 uur naar Rividalvia, half uur wachten, 12 uur naar Bariloche, 2,5 uur wachten, 19 uur naar Mendozao). Natuurlijk was de airco in de laatste bus ook nog eens stuk, we waren ondertussen weer terug in 30 graden, en iedereen zat dus uit te drogen in de bus! Na 7 uur zijn ze toch maar naar een garage gegaan om het te maken en kregen we zelfs een gratis glaasje fris (toe maar). Na 50 uur in de bus kwamen we dus helemaal gaar in Mendoza aan. Eindelijk had ik dan weer een (nood)paspoort in mijn handen! Toen snel hop, terug naar het busstation en met de bus de grens over en Argentinië uit.

Yes, we made it! Eindelijk in Santiago de Chile!